(GOCH)

Mój SZEF.

"Piłka w grze" w "Głosie Wybrzeża".

Czytana spod ławki na pierwszej lekcji w IX LO.

Czytaliśmy wszyscy. Piotr, Longin, Leszek, Olgierd, Jasiu, a nawet Rysiek, który był wziętym już siatkarzem.

Przewodnik dla kibica.

Poniedziałkowa literatura obowiązkowa.

Objaśnienia do boiskowych wydarzeń. Pełne aluzji i skojarzeń. Umiarkowane pochwały, powściągliwa krytyka.

Wyczucie sportu i czucie słowa.

Wyczucie zmiennej emocji futbolu i czucie niewidzialnych konturów słowa.

Podpisane: (GOCH).

Skromnie. Z małej litery. Marka.

PAN REDAKTOR ALBERT GOCHNIEWSKI.

Instytucja. Symbol naszej redakcji.

Nie zaszło nic co mogłoby poddać go dewaluacji.

Przyzwoitość była cnotą ALBERTA.

Stworzył sportowy "Głos" z "Wybrzeża". Był jak redaktor spod pióra Umberto Eco. Czynił gazetę z wiadomości, które posiadał.
Tworzył ją z pasji i z miłości. Do Lechii, do Romana Korynta i Dzidka Puszkarza, do Eda Jurkiewicza i pana Jana Rudelskiego.
"Już za chwile, za chwileczkę Dzidek strzeli pod poprzeczkę".

Byliśmy w jego stronach zaczytani.

Co więcej może spotkać dobrego dziennikarza?!

Kiedy przyjął ode mnie - i opublikował - wywiad z Januszem Kupcewiczem, wtedy gwiazdą reprezentacji i St. Etienne, stałem się skromnym uczestnikiem Jego zespołu.

Jakbym zdał u Niego sportową maturę.

Z ostatnich naszych rozmów zrodziły się "Oblicza sportu". Refleksje ALBERTA z różnych czasów i przestrzeni pomorskiego sportu dekorowane współczesnym kontrapunktem. Trzymał pióro w olimpijskiej formie...

Pozostaje duma, że mogliśmy na naszych łamach Alberta gościć nim rozległ się ostatni gwizdek.

To był błąd, panie sędzio...

Marek Formela

PS. Radnych Gdańska proszę o rozważenie uhonorowanie Redaktora Alberta Gochniewskiego, postaci należącej do świetnych rozdziałów sportowej historii Gdańska, jego kulturowej tożsamości, a przy tym człowieka, który pióro i słowo traktował z godnością niezależnie od czasów - nazwą ulicy lub ronda. Bo że kibice i piłkarze gdańskiej Lechii będą pamiętać, wydaje się oczywiste.